හෆීල්ගේ සෙවනැලි හොල්මන...

පින්තූරය අන්තර් ජාලයෙන්

සාමාන්‍යයෙන් හොල්මන් කතා වලට කැමති බොහෝ මිනිස්සු මම අනන්තවත් දැක ඇත. ඒ බොහොමයක් අය හොල්මන් කතා,අවතාර වලට කැමත්තක් දක්වන්නේ ඒවාට ඇති බිය හා කුතුහලය නිසාය. එවන් අය සදහා තමයි මම මේ ලියන්නේ...මේවාට කැමති නැති අයත් අති කියලා මම හිතනවා.මේ මගින් සමාජයට අයුතු මතයක් දීමට බලාපොරොත්තු නොවෙන බව කරුණාවෙන් සලකන්න. අතිශය විනෝදය සදහා පමණක් මෙය ලියාගෙන යන්නේ.

මායි තිසරයි කවිදුයි ගිය වෙසක් එකට වෙසක් කූඩු හදන්න පන්සල් ගියා. දහම් පාසලේ වෙසක් කූඩු තරගෙට අපි තුන් දෙනාත් කූඩුවක් හදන්න තමයි පන්සලට ගියේ හෙට වෙසක් පෝය නිසා ඊට කලින් කූඩුව කොහොම හරි හදාගන්නත් ඕන.අපි තුන්දෙනා රෑ අට විතර වෙනකොට කූඩුව හදලත් එවර නෑ. අපිට ප්‍රතිවිරුද්ධ පාර්ශව කිහිපයක්ම කූඩු හදලා ගියා. අපි තුන්දෙනා හැරුනම ඉතිරි උනේ තව දෙන්නයි උන් දෙන්න කූඩුව හදලා එවරයි ඒත් යන්නේ නෑ.අපි තුන්දෙනා උන්ගේ කූඩුවට ගේම දෙයි කියලා බයට..අපේ වැඩත් දන්නවනේ ඉතින්. දැන් රෑ දහයත් පහුයි. අපි යන්නේ නෑනේ අරුන් තුන්දෙනත් ගියා ගෙදර. අපිත් ආතල් එකේ හොල්මන් කතා අරව මෙව්ව කියකිය කූඩුව හැදුවා. අපි සෙට් එක කූඩුව හදලා ඉවර වෙනකොට රෑ දොලහත් පහුයි. 
"යමන් බන් ගෙදර මටනම් නිදිමතේ ඉන්නත් බෑ" තිසරය කන් කෙදිරි ගාන්න පටන් ගත්තා.

"ඔව්  බන් හෙට උදේ පාන්දර ඇවිල්ලා අලවමු හවසටනේ තරගේ තියෙන්නේ..."

"නෑ..බන් අපි මෙහේ රෑ ඉදලා අලවමු බන්...එතකොට ලේසියිනේ..." මං වෙනස් මතයක හිටියා.

"උබ මෙහේ ඉදපන්.....
මේ මගුලේ ඉන්න පුලුවන්ද..." මුන් දෙන්නම මට හරස් විය.

"හා..හා..කෑනොගහ පලයන්"
  
තුන්දෙනාත් එකක් පන්සලෙන් එනකොට රෑ දොලහාමාරත් පසු වී තිබුණි. අපි පන්සල ළග වංගුවට එනවිට අයියලා සෙට් එකක් අඩිය ගහනවා.

ආ....මල්ල්ලිලා...කොහෙද මේ...පන්සල් ගියාද" සුද්ද්‍යියා ඇහුවේය.
ඔව් බන් අයියේ අපි පන්සල් ගියා."

"බලාගෙන පලයල්ලා...මුස්ලිම් කඩේ ළග ගෙදර හෆීල් හිටියා..."
"අනේ පලයන් යන්න බන් කෙබ්බ ගහන් නැතුව."
තිසරයාගේ මූණනම් ටිකක් අවුල් වගේ..

"මොකෝ බන් තිසර.."
"මටනම් දැන් මොකක්ද මොකක්ද වගේ බන්....අපි පන්සලට ගිගින් නිදාගමුද?"
තිසරයා දැන් ලෙල්ල හුටන් වෙන්න බයවෙලා.
"තොට හොද වැඩේ මං කියන එක අහන් නැතුව ආවට"
"වාහේ තොට යන්න තියෙන්නෙත් මේ පාරෙන්ම තමයි" උගේ කතාව හරිය අපි තුන් දෙනාටම යන්න තියෙන්නේ මේ පාරෙන් තමයි.
පන්සල ළග හංදියට වෙනකම් මල ලතෝනි තිය තිය ආපු එකෙක්වත් දැන් නෑ... තුන්දෙනා එක්ක අඩිය ඉක්මන් කරලා ආවා. මුස්ලිම් කඩේ කිට්ටු වෙනකොට තුන්දෙනාගෙම ගමන බාල වුණා.  

"ඒ බන් මොකුත් පේනවද බලපන්"
"මොනවා පේන්නද තිත්ත පත කරුවලයි" අපි චෝච් එකක් තියා ෆෝන්  එකක්වත් අපි ළග තිබුනේ නෑ..  දවල්ට මහ ලොකු චන්ඩියා..තිසරයා අපිත් එක්ක ඉන්නවද කියලා අපිට තේරෙන්නෑ ඌ ඒ තරමටම සයිලන්ඩ්.
"මෙතෙන්ට වෙලා අල කන්නද යමන් බන් යන්න" කවිදුවා කියාගෙන ඉස්සර උනා.
ඒත් එක්කම වළාකුළු  වලට මුවා වෙලා තිබුණු හද එලිය එකපාරටම පාරට වැටුණා.
" ඒ බන් නැවතියන්"
"මොකෝ දැන් තමයි යන්න හොදම වෙලාව"
"ඒ..ඒ..බ..ලපන්. අතර අ...වතාරය" තිසරයා පෙන්නපු පැත්ත බැලුවා.. අම්මට සිරි ඇත්තනේ.... අවතාරයේ හෙවනැල්ල පාරට වැටිලා තියෙනවා.
දැන් මොකද කරන්නේ මචන්.."
"මොනවා කරන්නද හද එලිය යනකම්ම ඉන්න වෙනවා" කවිදුවාගේ කයියත් දැන් බැහැලා....
තුන්දෙනා එක්ක පාර අයියේ තාප්පෙට හේත්තුවෙලා. පැය  බාගයක් විතර බලාගෙන හිටියා හද එලියනම් යන පාටක්වත් නෑ.. මදුරුවොත් කනවා. නිදිකිර හිටපු අපි තුන්දෙනාට හොදටම නින්ද ගියා. එක පාරටම මට ඇහැරුනා වෙලාවක් කියන්නනම් දන්නෑ... එතකොට හද එලියත් ගිහිල්ලා. 
" ඒ බන් නගිටපන්" අරුන් දෙන්නා උඩ විසික් වෙලා ඇහැරුනා. එකෙක් ඔලුව කහනවා. අනිකා තුස්නිම්භූත වෙලා වගේ මගේ දිහා බලන් ඉන්නවා.
මොකෝ බන් මං නැගිට්ටුවේ..
"මේක යකෝ..පාර ගෙදර යමු" මිනිහා සැපට නිදාගෙන තියෙන්නේ ගෙදරෙයි කියලා.
තුන් දෙනාත් එක්ක නැගිටලා ගෙදර යන්න ආවා. හොල්මනනම් දෙන් පේන්න නෑ තිත්ත පත කරුවලයි.
අපි තුන්දෙනා හෆීල්ලගේ ගෙදර ලගට ආව විතරයි. හද එලිය එක පාරටම ආවා. ඒ එක්කම අවතාරයේ චායාව අපේ ඇගට වැවැටුණා.

පින්තූරය අන්තර්ජාලයෙනි

අපි තුන්දෙනා  දිව්වා මන කඩාගෙන ගිහිල්ලා නැවතුනේ ගෙදර හැබැයි අපි තුන්දෙනාගෙන් කාටවත් නූල් එහෙමනම් මතුරන්න ඕන උනේ නෑ හැබැයි බය වෙන්න පුලුවන් හොදම විදියටම බය වුණා.

අපි තුන්දෙනා හොලමනට හේතුව දැන ගත්තේ ඊට පස්සෙන්දා හෆීල්ලගේ ගෙදර ඉස්සරහ තියෙන අඹ ගහට හද එලිය වැටුණාම තමයි ඒ ගහේ හෙවනැල්ල පාරට වැටෙන්නේ.මරු අවතාරේ නේ....

හොල්මන් කතා වලට කැමති අයට මේකත් කියවලා බලන්න දැන මත්කත් නැතුව ඇතිනේ...
මෙන්න අම්බලන්ගොඩයා දැකපු හොල්මන් කතාවක්.


ප.ලි.
මේක මට වෙච්චි දෙයක් නෙමෙයි. මට ඒ වගේ අත්දැකීමකට තාම මූන දෙන්න බැරි වුණා.
මෙන්න මට පාසල් ජීවිතේ මුහුණ දෙන්න සිදුවුණු සුන්දර අත්දැකීමක් කියවපු නැති අය ඒකත් කියවන්න මයිලෝ අපිට මයිලෝ දීම...
ඔබට සදාජය..